اگر چشم هایش فیلم می شد، هیچکس برای بازی در نقش فرنگیس مناسب تر از فریماه فرجامی نبود، برای کارش ارزش قائل بود - وبلاگ دوست

به گزارش وبلاگ دوست، سیروس الوند در سال 1375 با بازی جهانگیر الماسی، فریماه فرجامی و امین تارخ فیلم ساغر را ساخت. الوند از کارگردانانی است که با اغلب بازیگران مهم سینمای ایران در طول سه دهه کاری خود، کار نموده.

وبلاگ دوست، شقایق عرفی نژاد: بازیگر زیبای سینمای ایران در فیلم هایی بازی کرد که به خوبی به یاد داریم. از اجاره نشین ها و مادر و نرگس تا پرده آخر که اوج بلوغ بازیگری اش بود. اما او فیلم های دیگری هم دارد که حالا شاید کمتر در یاد داریم. از جمله ساغر ساخته سیروس الوند که ملودرامی است در باره یک داستان نویس و استاد دانشگاه که تومور مغزی دارد و طی یک عمل جراحی مغز زن دیگری در سرش قرار می گیرد و حالا او به آن زن بدل می گردد. فیلم سال 76 اکران شد و فریماه فرجامی در آن خوش درخشید.

سیروس الوند در باره فریماه فرجامی می گوید: او تئاتر و هنرهای دراماتیک خوانده بود. یادم هست، آن موقع می گفتند اگر کتاب چشم هایش بزرگ علوی قرار باشد تبدیل به فیلم گردد، هیچکس برای بازی در نقش فرنگیس مناسب تر از فریماه فرجامی نیست. علاوه بر زیبایی ظاهری، او از خانواده محترمی هم بود. من پدر و برادر او را می شناختم و همه تحصیلنموده و محترم بودند. او در سینما پیروز بود و فیلم های خوبی بازی کرد. برای مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی و واروژ کریم مسیحی نقش های خوبی کار کرد.

الوند می گوید فریماه فرجامی سعی می کرد گزیده کار باشد: از جمله کارهای پیروز او فیلم نرگس است که با رخشان بنی اعتماد کار کرد. اما متأسفانه از دو سه سال پیش بیماری های مختلفی سراغش آمد که او را در نهایت از پا درآورد.

او در باره فیلم ساغر هم می گوید: برای فریماه فرجامی فیلمنامه خیلی مهم بود و مرتب روی فیلمنامه کار می کرد. معلوم بود که کار برایش سرگرمی و این که فقط یک نقش را بازی کند، نیست. برای کار خودش ارزش قائل بود. برای فیلم ساغر هم از همان اول که با هادی کریمی، نویسنده فیلمنامه، صحبت می کردیم، برای این نقش به فریماه فرجامی فکر نموده بودیم.

الوند می گوید خیلی های دیگر از بین ما رفتند که جایشان پر نمی گردد: داشتم به فیلم سرب مسعود کیمیایی فکر می کردم. همه بازیگران اصلی این فیلم فوت نموده اند. هادی اسلامی، امین تارخ، فریماه فرجامی، فتحعلی اویسی و جمشید مشایخی. ولی به هر حال زندگی و هنر ادامه دارد.