نظر 9 اقتصاددان برجسته درباره اقتصاد پساکرونا - وبلاگ دوست

به گزارش وبلاگ دوست، خطر واقعی این است که تغییرات ارگانیک و شخصی (دور شدن مردم از شرایط جهانی شدن) توسط برخی سیاستگذاران که از ترس از مرزهای آزاد سوءاستفاده می کنند، مورد بهره برداری سیاسی قرار گیرد.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ دوست، نشریه فارن پالیسی در گزارشی، نظر 9 اقتصاددان برجسته بین المللی درباره شرایط مالی دنیا در پساکرونا را منتشر کرده است که در ادامه می خوانید:

جوزف ای استیگلیتز: اقتصاددانان عادت داشتند که مرزبندی کشورها را برای پیگیری سیاست های امنیت غذایی یا انرژی به سخره و نادیده بگیرند. آن ها معتقدند در دنیای دنیای شده که مرزها اهمیتی ندارند اگر اتفاقی افتاد همیشه می توانیم به کشورهای دیگر متوسل شویم. اکنون به طور ناگهانی مرزها از اهمیت برخوردارند، زیرا کشورها برای تهیه منابع خود تلاش می کنند. این بحران یادآور قدرتمندی است مبنی بر اینکه واحد اساسی سیاسی و مالی هنوز دولت- ملت است. با این وجود، باید اعتراف کنیم برای ساختن زنجیره های تأمین به ظاهر کارآمد، دچار کوته بینی شده و سیستمی را ساختیم که کاملاً انعطاف ناپذیر و به طور مکفی متنوع نبوده و در مقابل وقفه آسیب پذیر است. در نتیجه شاهد هستیم که این سیستم توسط اختلالی غیرمنتظره خرد شده است. سیستم مالی که ما بعد از این عالم گیری ایجاد می کنیم باید نسبت به این واقعیت که دنیای سازی مالی از دنیای سازی سیاسی بسیار فراتر رفته مقاومتر و حساس تر باشد. تا زمانی که این امر رخ دهد کشورها باید برای به دست آوردن توازن بهتر بین بهره از دنیای سازی و خوداتکایی تلاش کنند.

دریچه ای برای تغییر در شرایط جنگی

رابرت جی شیلر: تغییرات اساسی اغلب در شرایط جنگ رخ می دهد. اگرچه دشمن کنونی ویروس است و یک قدرت خارجی نیست، اما عالم گیری این ویروس، فضایی را ایجاد کرده که امکان تغییرات در این شرایط امکان پذیر به نظر می رسد. این فضا با روایاتی از درد و رنج و قهرمانی همراه با بیماری در حال گسترش است. اپیدمی موجب همدردی میان مردم کشورهای پیشرفته و فقیر شده و دنیا کوچک تر و صمیمی تر به نظر می رسد. همچنین دریچه ای را برای ایجاد راه ها و نهادهای جدید از جمله اقدامات مؤثرتر برای متوقف کردن فرایند نابرابری باز می کند. ممکن است انگیزه ای برای ایجاد مؤسسات بین المللی جدید پیدا کنیم که پس از اتمام این فضا همچنان پابرجا باشند.

خطر واقعی؛ بهره سیاستمداران از ترس و رعب

گیتا گوپیناس: خطر واقعی این است که تغییرات ارگانیک و شخصی (دور شدن مردم از شرایط دنیای شدن) توسط برخی سیاستگذاران که از ترس از مرزهای آزاد سوءاستفاده می کنند، مورد بهره برداری سیاسی قرار گیرد. آن ها می توانند محدودیت های حمایت گرایانه تجارت را به واسطه خودکفایی تحمیل کرده و حرکت مردم را به بهانه بهداشت عمومی محدود کنند. اکنون این دست رهبران دنیای است که از این نتیجه جلوگیری کرده و روحیه وحدت بین المللی را که بیش از 50 سال در ما پایدار مانده را حفظ کنند.

میخی دیگر بر تابوت دنیای شدن

کارمن رینهارت: چرخه دنیای سازی مدرن از زمان بحران مالی 2008-2009 با ضرباتی روبرو بوده است همانند بحران بدهی اروپا، برگزیت و جنگ تجاری ایالات متحده و چین. ظهور پوپولیسم در بسیاری از کشورها تعادل را به نفع کشور و سرزمین خود برقرار می کند. عالم گیری اولین بحران از 1930 است که اقتصادهای پیشرفته و در حال توسعه را درگیر خود کرده است. مانند دهه 1930 پیش فرض های حاکمیتی احتمالاً افزایش می یابد، فراخوان ها برای محدود کردن تجارت و گردش سرمایه خاک بارور و زمینه مساعد خود را در چنین شرایط بدی پیدا می کند.

بدتر شدن شرایط موجود مالی

آدام پوسِن: به لحاظ مالی عالم گیری چند شرایط در اقتصاد دنیای را بدتر می کند. اولین مورد از این شرایط رکود مادی است؛ ترکیبی از رشد بهره وری کم، عدم بازدهی سرمایه گذاری خصوصی. این امر باعث می شود که افراد از ریسک پذیری خودداری کرده و در ادامه موجب صرفه جویی بیشتر و کاهش تقاضا و نوآوری شود. دوم گسترش شکاف بین کشورهای ثروتمند (به همراه چند بازار نوظهور) و سایر نقاط دنیا در مقاومت در برابر بحران ها است. ناسیونالیسم مالی به طور فزاینده ای دولت ها را به کنار کشیدن اقتصادهای خود از سایر نقاط دنیا سوق خواهد داد. سوم، تا حدودی در نتیجه جهش به سمت محفوظیت و خطرپذیری ظاهری اقتصادهای در حال توسعه دنیا همچنان برای تأمین اعتبار و تجارت به دلار آمریکا متکی است. حتی در حالی که ایالات متحده برای سرمایه گذاری کشش کمتری داشته باشد؛ جذابیت آن نسبت به سایر نقاط دنیا بیشتر می شود که این منجر به نارضایتی مداوم خواهد شد.

دنیا کلید رهایی را در دست بانکداران مرکزی می بیند

اسوار پرزاد: بانکداران مرکزی که زمانی محتاط و محافظه کار به حساب می آمدند نشان داده اند که می توانند در مواقع ناامید کننده با چابکی، جسارت و خلاقیت رفتار کنند. حتی وقتی رهبران سیاسی مایل به هماهنگی سیاست ها در مرزها نیستند، بانکداران مرکزی می توانند با هماهنگی عمل کنند. اکنون و البته برای مدت زمان طولانی بانک های مرکزی به عنوان اولین و اصلی ترین خطوط دفاع در برابر بحران های مالی و مالی قرار گرفتند.

عدم بازگشت اقتصادبه شرایط نرمال

آدام توز: با آغاز بحران اولین تکانه ها جستجوی قیاس های تاریخی در 1914، 1929، 1941 بود، اما شرایط کنونی متفاوت است. بسیاری از کشورها نسبت به آنچه که قبلاً تجربه کرده بودند با شوک مالی بسیار عمیق تری روبرو هستند. با ماندگاری این اوضاع زخم های مالی عمیق تر می شوند و بهبودی کندتر. آنچه فکر می کردیم از اقتصاد و امور مالی می دانیم به شدت آشفته شده است. از شوک مالی 2008 بحث های بسیاری درباره لزوم حساب کردن عدم قطعیت های اساسی مطرح شده اکنون می دانیم که عدم قطعیت واقعاً چیست. اگر واکنش مشاغل و خانوارها دفع خطر و جهش به سمت ایمنی باشد، این امر نیروهای رکود را پیچیده تر می کند. اگر پاسخ عمومی به بدهی های انباشته شده از بحران ریاضت مالی باشد، این امر اوضاع را بدتر می کند. عاقلانه تر این است که در عوض خواستار یک دولت فعال تر و روشن گراتر برای رهبری راه برون رفت از بحران کنونی باشید، اما سؤال این است که این اقدام چه شکلی خواهد گرفت و نیروهای سیاسی چگونه آن را کنترل خواهند کرد.

شغل هایی که باز نمی گردند

لورا داندره تایسون: عالم گیر و بهبودی پس از آن باعث تسریع فرایند دیجیتالی شدن و اتوماسیون مداوم کار می شود؛ فرایندهایی که ضمن افزایش مشاغل با مهارت بالا در طی دو دهه گذشته باعث از بین رفتن شغل های کم مهارت و به رکود دستمزدهای متوسط و افزایش نابرابری درآمدی می انجامد. شغل های با درآمد پایین، کم مهارت، به خصوص مشاغل بنگاه های کوچک حتی با بهبودی اوضاع برنخواهند گشت. تغییر در تقاضا که بسیاری از آن ها با جابه جایی مالی انجام شده به واسطه این بیماری تسریع یافته و ترکیب آینده تولید ناخالص داخلی را تغییر می دهند. سهم خدمات در اقتصاد همچنان رو به افزایش خواهد بود، اما سهم خدمات حضوری در خرده فروشی، مسافرت، آموزش، مراقبت های بهداشتی و دولتی کاهش می یابد، زیرا دیجیتالیسم در نحوه سازماندهی و ارائه این خدمات تغییراتی ایجاد می کند. رکود باعث تسریع در رشد اشتغال غیر استاندارد و کوتاه مدت، کارگران پاره وقت و کارگران با کارفرمایان متعدد شده که در نتیجه سیستم های جدید مزایا انتقال پذیر و دستی می شود که با کارگران حرکت می کند و تعریف کارفرما را گسترده تر می کند. برنامه های آموزشی کم هزینه دیجیتالی برای مهارت سازی مشاغل جدید لازم است، وابستگی ناگهانی افراد زیادی به توانایی کار از راه دور، ضرورت گسترش زیرساخت ها و پهنای باند برای تسریع در دیجیتالی شدن فعالیت های مالی را یادآوری می کند.

دنیای سازی حول محور چین

کیشور محبوبانی: این عالم گیری به تغییری آغاز شده بر مبنای دوری از دنیای شدن آمریکا محور و نزدیکی به دنیای شدن چین محور شتاب می دهد، اما پرسش این است چرا این فرایند ادامه خواهد یافت؟ برعکس چین اعتماد آمریکا به دنیای سازی و تجارت بین المللی از بین رفته است. اگر به دلایل تاریخی رجوع کنیم، رهبران چینی اکنون به خوبی می دانند که عصر تحقیر چین از 1842 تا 1949 نتیجه خودبرتر پنداری و تلاش بی فایده رهبران این کشور برای بریدن از این دنیا بود. در عوض چند دهه گذشته تجدید حیات مالی نتیجه پیوند دنیای بود. مردم چین همچنین تجربه اعتماد و اعتقاد عظیم فرهنگی را دارند و بر این باورند که توانایی رقابت در هر مکان و عرصه ای را دارند. از این رو ایالات متحده دو گزینه دارد. اگر هدف اصلی آن حفظ رجحان دنیای باشد مجبور است با چین در حوزه ژئوپلتیک برد-باخت، چه از نظر سیاسی وچه مالی رقابت کند و اگر هدف بهبود رفاه مردم آمریکا است با شرایط اجتماعی که رو به وخامت گذاشته باید با چین همکاری کند؛ هر چند امکان موفقیت این همکاری پایین است.

منبع : مشرق

بازگشت به صفحه رسانه ها