برنده جنگ جهانی هوش مصنوعی کدام کشور است؟ ، مروری بر رقابتی که هر لحظه سنگین تر می گردد - وبلاگ دوست

به گزارش وبلاگ دوست، مسابقه تسلیحاتی هوش مصنوعی روز به روز پیچیده تر می گردد. تا جایی که دیگر نمی توان به راحتی تشخیص داد ایالات متحده چین را در گرد و غبارهای پشت سر خود رها می نماید یا چینی ها هستند که آمریکایی ها را نقره داغ می نمایند. بر همین اساس است که نشریه فارین پالیسی در مقاله ای به قلم مت چیس به آنالیز این موضوع پرداخته است.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، مقاله مذکور اینگونه شروع می گردد؛ مسابقه تسلیحاتی هوش مصنوعی در حال رخ دادن است. اگرچه برخی رسانه های رسمی از این ماجرا به عنوان یک فاجعه بزرگ بین ایالات متحده و چین یاد می نمایند. دلیل این نگرانی را شاید بتوان این موضوع دانست که هوش مصنوعی از تکنولوژی های متداول مانند سلاح های هسته ای و جنگی فرق دارد . ادواتی که که در گذشته و در جریان مسابقات اسلحه سازی دنیا پررنگ بودند. اما با گذشت زمان نرم افزار جای سخت افزار را گرفته و برای تسخیر یک کشور بیش از سلاح فیزیکی به سلاح های نرم افزاری احتیاج است.

بر همین اساس احتمالا خبری از یک مسابقه تسلیحاتی مسلحانه وجود نخواهد داشت. اما بسیاری از اسلحه های مبتنی بر هوش مصنوعی طراحی خواهند شد. همزمان، کشورها (و گاهی اوقات بازیگران غیردولتی و خشن) الگوریتم های تازهی را ایجاد می نمایند تا به حمله های سایبری متوسل شوند.

سرمایه گذاری های هنگفت در حوزه هوش مصنوعی

طبق گزارش مؤسسه دنیای مک کینزی، بخش خصوصی آمریکای شمالی، در سال 2016 حدود 15 میلیارد دلار از 23 میلیارد دلار بودجه سالانه خود را در حوزه هوش مصنوعی سرمایه گذاری نموده است. این رقم بیش از 10 برابر بیشتر از آن چیزی است که دولت ایالات متحده در همان سال برای برنامه های مبتنی بر هوش مصنوعی متصور شده بود.

بزرگترین سهم هوش مصنوعی ایالات متحده از شرکت هایی مانند گوگل و مایکروسافت و تعدادی از شرکت های خصوصی کوچک تر،(نه از تحقیقات دفاع دولتی) تامین می گردد.این امر پویایی جنگ نرم افزاری و تفاوت انحصار آن در بخش دولتی را با جنگ هی سخت افزاری نشان می دهد.

درواقع، اینجا دولت است که باید برای دستیابی به سیستم های پیشرفته با شرکت های خصوصی تعامل کند نا بالعکس. چین می گوید که در حال حاضر دارای بیش از 20 درصد از ثبت اختراعات در این زمینه است و میخواهد بخش تولیدی آن را تا سال 2030 به ارزش 150 میلیارد دلار بفروشد. اما در حالی که پکن و واشنگتن رهبران فعلی این مسابقه هستند، آنها تنها رقبای فعال در حوزه آی تی نیستند.

کشورهای دیگری در سراسر دنیا در حوزه فناوری و آی تی پیشرفته کوشش می نمایند. کشورهنایی مثل کانادا، فرانسه و سنگاپور نیز توانایی پیشرفت های بزرگی در هوش مصنوعی دارند. البته عدم حضور دیگر کشورها در این لیست به این معنا نیست که آنها حق دخالت در تنظیم مقررات دنیای هوش مصنوعی را ندارند .

بر خلاف توسعه یک بمب افکن مخفی که فقط کاربرد های نظامی دارد، تحقیق های اساسی در حوره هوش مصنوعی دارای استفاده های نظامی و غیر نظامی است، که باعث می گردد مرموز نگه داشتن تحقیقات این حوزه جنبه عقلانی تری داشته باشد.

ماهیت دوگانه استفاده از هوش مصنوعی در بسیاری از تحولات دنیای نیز مشاهده می گردد. برای مثال هوش مصنوعی همزمان می تواند آزادی بخش و محصور نماینده باشد. بیشتر برنامه های کاربردی نظامی هوش مصنوعی تفاوت هایی قابل توجه با آن چه در فیلمهای هالیوودی می بینید دارند. برای مثال، الگوریتم های کامپیوتری می توانند به ارتش در طراحی بهتر کمپین های استخدام، کارآموزی آموزش، کاهش هزینه های کار به وسیله برنامه ریزی و عملیات لجستیکی بهتر و بهبود نظارت یاری نمایند.

نقش کشورهای اروپایی و آسیایی دراین رقابت کجاست؟

این منظره رقابتی تازه به نفع قدرت های میانه مانند استرالیا، فرانسه، ژاپن و سوئد خواهد بود. این کشورها توانایی رقابت در توسعه هوش مصنوعی را بیشتر از آنچه که در ساخت پلتفرم های پیچیده نظامی استفاده شده اند خواهند داشت. این روزها هوش مصنوعی همیار مهمی برای ساخت موشک های دقیق راهنمایی شده و زیردریایی های هسته ای است.

اقتصادهای پیشرفته در سراسر دنیا در حال کوشش برای یاری به شرکت های خصوصی خود در توسعه قابلیت های هوش مصنوعی هستند. طبق گزارش سازمان همکاری های مالی و توسعه، در سال 2017، کانادا مصمم به سرمایه گذاری 94 میلیون دلاری برای جذب و پرورش استعداد هوش مصنوعی طی پنج سال آینده شده. این سرمایه گذاری معادل 10 درصد کل بودجه تحقیق و توسعه کانادا در سال 2015 است. در همین حال، کمیسیون اروپا امیدوار است تا سال 2020 یک سرمایه گذاری 1.8 میلیارد دلاری را در این حوزه داشته باشد و این یعنی 70 درصد افزایش سرمایه گذاری.

دلیل این که این کشورها سرمایه گذاری بیشتری در هر دو بخش تجاری و نظامی هوش مصنوعی انجام می دهند این است که هوش مصنوعی دارای پتانسیل های مالی بزرگی است. ظاهرا قابلیت های تجاری هوش مصنوعی در برخی موارد می تواند به سرمایه گذاری های مالی در بخش دفاع تبدیل گردد.

تا زمانی که استاندارد برای جنگ هوایی استفاده از جنگنده های نسل پنجم است و تا زمانی که حامل های هواپیما برای طراحی نیروی دریایی باقی می ماند، تعداد کمی از کشورها قادر به ساخت سلاح های پیشرفته خواهند بود. اما با استفاده از هوش مصنوعی موانع ورود به سیستم پایین تر است، به این معنی که؛ قدرت های میانه می توانند الگوریتم های خود را برای ارتقاء آموزش، برنامه ریزی ودر نهایت، برای سیستم های سلاح های خود افزایش دهند.

قانون و حد و مرزی برای هوش مصنوعی وجود دارد ؟!

معضل اساسی بیشتر کوشش ها در این بخش، کنترل تسلیحات است، چرا که هیچ توافقی در خصوص کنترل تسلیحات وجود ندارد که به طور معنی داری کشورها را از ساخت توسعه تانک ها، زیردریایی ها یا جت های جنگی منع یا محدود کند. توافق های موثری در حوزه سلاح های مبتنی بر هوش مصنوعی وجود ندارد و در نتیجه ، محدودیت استفاده از سلاح ها نیز وجود ندارد.

شاید بر همین اساس است که این روزها بازار افزایش توان دفاعی بالاست. یعنی بسیاری از کشورها در کوششند نوعی هوش مصنوعی خلق نمایند که قابلیت دفاع در برابر حملات مبتنی بر هوش مصنوعی را داشته باشد. پیش بینی می گردد برخی از برنامه های کاربردی هوش مصنوعی مانند برنامه ریزی عملیاتی برای یک میدان جنگ پیچیده یا الگوریتم هایی طراحی شده برای هماهنگ کردن انفجار هواپیما یا قایق هایی که سعی در حمله به یک هدف دشمن دارند، به طور انحصاری برای ارتش کشورهایی خاص طراحی شوند.

فراموش نکنیم که هوش مصنوعی نمی تواند با سلاح های هسته ای یا بیولوژیکی یا حتی پایگاه های نظامی مقایسه گردد. هوش مصنوعی به تنهایی سلاح نیست درست همانطور که یک رژیم کنترل اسلحه برای موتورهای احتراق یا برق وجود ندارد. با این حال، دولت ها می توانند هنجارها و شیوه های استفاده از هوش مصنوعی را در داخل و خارج نیروهای نظامی ایجاد نمایند. تنظیم استانداردهای قابلیت اطمینان برای هوش مصنوعی یک امکان است، امکانی درست مشابه تنظیم استاندارد بین المللی در عرصه های دیگر مانند وای فای.

پیش بینی ها از آینده هوش مصنوعی چیست؟

پیش بینی نحوه تاثیرهوش مصنوعی بر آینده جنگ، سخت است؛ این به معنیاست که ارزیابی فناوری های روز نیز غیرقابل انجام است. فناوری ها هر روز رشد و تغییر می نمایند و نمی توان حدس زد تا کجا پیش خواهند رفت. اگر یک دهه پیش در خصوص تکنولوژی های امروز با ما صحبت می شد تصور می کردیم صحبت های مذکور داستان هایی بی اساسند. اما این روزها همان داستان ها به واقعیت پیوسته اند.

افزون بر این، اگرچه بعید به نظر می رسد اما ممکن است ناگهان برخی کشورهای کمتر پیشرفته که فکرشان را هم نمی کنیم، در این بخش قدرت بگیرند و به جدال با ابرقدرت ها بپردازند. این روزها همه توجهات به سمت چین و ایالات متحده است. اما یک خطر وجود دارد . این که؛ ایالات متحده، مانند بسیاری از قدرت های پیشرو در گذشته، رویکرد بیش از حد محتاطانه داشته باشد در نتیجه از در حال توسعه های ریسک پذیر عقب بیفتد. البته این موضوعی است که برای بسیاری از کشورها و حتی اعضای ناتو مایه خوشحالی خواهد بود.