رسوایی بازداشت جولیان آسانژ - وبلاگ دوست

به گزارش وبلاگ دوست، خبرنگاران - ترجمه کامران برادران: به رغم لغو موقت حکم استرداد جولیان آسانژ، بنیانگذار وبسایت افشاگر ویکیلیکس، شرایط این روزنامه نگار صاحب نام که همچنان در زندان بلمارش به سر می برد وخیم است. مخالفت دادگاه لندن با آزادی به قید وثیقه آسانژ نشان داد که به رغم عدم استرداد وی به آمریکا، دولتمردان و اصحاب قدرت اساسا بنا ندارد به این راحتی ها دست از سر این افشاگر بردارند.

آنچه در پی می آید ترجمه فصلی از کتاب در دفاع از جولیان آسانژ است، مجموعه ای از مقالات در حمایت از این افشاگر به قلم نویسندگان و متفکرانی چون نوآم چامسکی، اسلاوی ژیژک، طارق علی و سرچکو هورت.

بازداشت جولیان آسانژ از چندین منظر رسواکننده است. یکی از این جنبه نمایش قدرت دولت است و بحث صرفا بر سر دولت آمریکا نیست. انگلیسی ها هم در این قضیه دخیل اند. اکوادور هم البته با آن ها همکاری می کند. سوئد هم که از مدت ها پیش همکاری را آغاز کرده بود. این تلاش هایی هستند در جهت خاموش کردن یک روزنامه نگار که مطالبی را منتشر می کرد که قدرتمندان نمی خواستند توده عامی مردم ازشان باخبر شوند. ویکیلیکس مطالبی تولید و منتشر می کرد که مردم باید راجع به قدرتمندان بدانند. اما آن ها از این کار خوششان نمی آید و بنابراین باید [صداهای افشاگر] را خاموش کنند. این رسوایی متاسفانه بارها و بارها روی داده است.

یک مثال دیگر در مجاورت اکوادور را در نظر بگیرید: برزیل. برزیل مهم ترین کشور در آمریکای لاتین و از مهم ترین کشورها در جهان است. در اوایل قرن اخیر و دوران حکمرانی لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا، برزیل چه بسا قابل احترام ترین کشور در جهان بود. این کشور تحت رهبری لولا دا سیلوا صدایی بود برای بخش جنوبی کره زمین. ببینید چه اتفاقی در این کشور افتاد. کودتا، کودتایی نرم ترتیب داده شد تا اثرات نابهنجار حزب کارگران از میان برود. بانک جهانی سال های رهبری لولا را دهه طلایی در تاریخ برزیل خوانده است. این را بنک جهانی می گوید، نه من: کاهش ریشه ای فقر، ورود گسترده جمعیت حاشیه ای به مناسبات. بخش های بزرگی از مردم - بومیان، آفریقایی برزیلی ها و جمعیت کشور، بدل به جامعه ای فعال شدند. حس عزت و امید جدیدی در عموم مردم وجود داشت و این امر تحمل نشد.

پس از آن که لولا عزل شد، نوعی کودتای نرم روی داد. وی به زندان، سلول انفرادی، عملا مجازات مرگ 25 ساله (که البته از مدت آن اخیرا کاسته شده) محکوم شد، خواندن جراید و از همه مهم تر هرگونه اظهار نظر عمومی برای او ممنوع است. تمام این ها برای ساکت کردن شخصی که به احتمال زیاد در انتخابات پیروز می شد. او مهم ترین زندانی سیاسی در جهان است. اما آیا چیزی راجع به او می شنوید؟

آسانژ نیز مورد مشابهی است: باید این صداها را خاموش کرد. کافی است نگاهی به تاریخ بیندازید. برخی ممکن است یادتان باشد که دولت فاشیستی موسولینی، آنتونیو گرامشی را به زندان انداخت. دادستان آن پرونده گفت: ما باید این صدا را به مدت 20 سال ساکت کنیم. نباید بگذاریم سخن بگوید. این همان مورد آسانژ و لولا است. موارد مشابه دیگری نیز وجود دارد. این رسوایی است.

رسوایی دیگر، دامنه تکان دهنده برون مرزی ایالات متحده است. چرا باید آمریکا -یا هر کشور دیگری- این قدرت را داشته باشد که بتواند کارهای دیگران در سایر نقاط جهان را کنترل کند؟ این وضعیتی عجیب و غریب است و، بدون هیچ توضیح و توجیهی، همچنان ادامه دارد.

توافق های تجاری با چین را در نظر بگیرید. دولت ترامپ از مدل توسعه چین خوشش نمی آید و نتیجتا در پی تضعیف آن برآمده است. از خودتان بپرسید که چه پیش خواهد آمد اگر چین قوانینی را رعایت نکند که ایالات متحده تلاش دارد وضع شان کند؟ اگر شرکت های آمریکایی بوئینگ و مایکروسافت از توافق نامه های تجاری موجود خوششان نمی آید، مجبور نیستند در چین سرمایه گذاری کنند. کسی که اسلحه بالای سرشان نگذاشته! اگر کسی واقعا به سرمایه داری اعتقاد داشته باشد، شرکت های بزرگ باید آزاد باشند که هرگونه که می خواهند با چین توافق کنند، حتی اگر شامل انتقال فناوری باشد. آمریکا می خواهد مانع از این امر شده تا چین نتواند توسعه یابد.

آنچه در سازمان تجارت بین المللی حقوق مالکیت معنوی خوانده می شود را در نظر بگیرید؛ این امر، حقوق ویژه و گزاف برای دارو و انحصار را برای شرکت هایی چون مایکروسافت حفظ کرده تا بتواند سیستم های عامل و غیره را کنترل کند. فرض کنید چین این موارد را رعایت نکند. چه کسی سود برده و چه کسی ضرر می کند. این مصرف کنندگان هستند که سوی می کنند.

خب، ممکن است از خودتان بپرسید که در پس این همه بحث و مذاکره چه چیزی نهفته است؟ چرا این قلدری در کمابیش همه موارد پذیرفته می شود؟ در این مورد، چرا می توان قبول کرد که آمریکا حتی این قدرت را داشته باشد که یک خبرنگار خارجی را به خاطر افشای اقدام های این کشور در سایر نقاط جهان مسترد کند، آن هم افشای اطلاعاتی که قدرتمندان نمی خواهند ازشان باخبر شوید؟ ماجرا اساسا از این قرار است.

نوآم چامسکی، 12 آوریل 2019