یک تحقیق تازه نشان می دهد که احتمالا گاباپنتین برای درمان سکته مغزی، مفید است - وبلاگ دوست

به گزارش وبلاگ دوست، هدف بیشتر درمان های سکته مغزی یاری به کاهش یا ترمیم آسیب به نورون ها یا سلول های عصبی آسیب دیده است. اما یک مطالعه نو روی موش ها نشان داده که دارویی که از قبل برای درمان بعضی اختلالات عصبی استفاده می شده، می تواند به بهبود بیماران از سکته های مغزی یاری کند.

سکته مغزی ایسکمیک زمانی اتفاق می افتد که یک شریان تامین نماینده جریان خون مغز، انسداد پیدا کند و باعث از مرگ نورون ها گردد. علایم بیماران اختلال حرکتی و گفتار و سایر ناتوانی ها است و بیشتر آنها به توانبخشی طولانی مدت احتیاج دارند.

درمان های سکته مغزی باید بتوانند آسیب نورون ها را کاهش دهند یا معکوس نمایند. تا حالا درمان های روتین و تحقیقاتی زیادی برای درمان استفاده شدهِ: از سلول های بنیادی و داروهای ضد التهابی گرفته تا هیدروژل های تزریقی یا مولکول هایی که سلول های همسایه را به نورون تبدیل می نمایند.

اما در یک مطالعه نو، محققان دانشگاه ایالتی اوهایو جایگزین امیدوارنماینده ای پیدا کردند. معین شده که دارویی به نام گاباپنتین می تواند یاری کند که بخش آسیب دیده مغز دوباره سیم کشی شوند و اتصالات عصبی تا حدی ترمیم شوند و عملکردهای حرکتی بازیابی شوند.

برای آزمایش این دارو، این تیم تحقیقاتی گاباپنتین را روزانه به مدت شش هفته به موش ها پس از سکته مغزی تزریق کردند. موش های تحت درمان عملکرد حرکتی ظریف اندام های جلویی خود را به اندازه بسیار بیشتری نسبت به موش های کنترل یعنی آنهایی که این درمان را نمی گرفتند، بروز دادند و این بهبود دو هفته پس از خاتمه درمان هم ادامه داشت.

این دارو با مسدود کردن بیان پروتئین گیرنده ای به نام آلفا 2 دلتا 2 عمل می نماید که پس از آسیب های عصبی مانند سکته مغزی بیش از حد برانگیخته می گردد و از رشد آکسون ها، جلوگیری می نماید. هنگامی که گاباپنتین این پروتئین را مسدود می نماید، آکسون های نو جوانه می زنند و سیگنال ها را بازیابی می نمایند و به حیوانات اجازه می دهند تا بعضی از عملکردهای حرکتی خود را بازیابند.

توجه و اخطار:

مثل همواره، هیچ تضمینی وجود ندارد که نتایج حاصل از مطالعات حیوانی را بگردد به انسان ها هم تعمیم داد، اما حداقل این یک نشانه خوب است.

گاباپنتین در حال حاضر در انسان برای سایر اختلالات عصبی مانند درد عصبی و تشنج استفاده می گردد، بنابراین سابقه ایمن بودن این درمان و عوارض جانبی آن از قبل شناخته شده است.

این تحقیق در مجله Brain منتشر شده.

منبع: دانشگاه ایالتی اوهایو