کنیا کجاست؟ دیدنی های کنیا کدامند؟ - وبلاگ دوست

به گزارش وبلاگ دوست، کنیا کجاست؟

کشور کنیا در همسایگی کشورهای تانزانیا، اوگاندا و سودان و مجاورت اقیانوس هند در قاره آفریقا قرار گرفته است. طبیعت ناب کنیا، همه ساله گردشگران زیادی را به تماشای خود می کشاند. کنیا یا جمهوری کنیا بر اساس آمارگیری سال 2016 جمعیتی حدود 48 میلیون نفر دارد. پایتخت کنیا شهر نایروبی است و مردم کنیا به زبان سواحیلی و انگلیسی صحبت می نمایند.

دیدنی های کنیا کدامند؟

دو قله معروف کنیا و کلیمانجارو در مرز کنیا و تانزانیا نهاده شده است. دشت های بی پایان و بیشه زارهای کنیا مملو از حیوانات وحشی است. شاید به جرات بتوان گفت اینجا جایی است که طبیعت بر انسان حکومت می نماید. قدیمی ترین تمدن های دنیا در آفریقا و به خصوص کنیا بوده اند. این را می توان از نشانه های باقی مانده از انسان های اولیه که میلیون ها سال پیش در کنیا زندگی می کردند، فهمید. صدها سنگواره از دایناسورهای غول پیکر و فسیل های جانواران عظیم الجثه در اطراف کنیا یافت شده است. وجود اقوام و قبایل قدیمی در کنیا مانند قوم ماسایی و قبیله ماسای مارا از دیگر جذابیت هایی سفر به کنیا است.

• قوم ماسایی از دیدنی های کنیا

قوم ماسایی یکی از مهم ترین و قدیمی ترین قبایل آفریقاست که در مناطق ناروک و کاجی آدو در جنوب کنیا زندگی می نمایند. جمعیت این قوم به یک تا دو میلیون نفر می رسد. قبیله ماسایی از کهن ترین قبایلی است که همچنان آداب و رسوم قدیمی خود را حفظ نموده اند و شما می توانید در سفر به کنیا از نزدیک با آداب و رسوم قبیله ای آنها آشنا شوید.

قوم ماسایی از 5 طایفه اصلی تشکیل شده است: ایلماکسن، ایلائیسر، ایلمولئیان، ایلتاآروسرو و ایلیکومایی. هر کدام از طایفه ها نیز به شاخه های کوچک تری تقسیم می شوند که برای تمایز از یکدیگر نشانه ها و علامت های مخصوص به خود را دارند. زنان ماسایی از ارکان اصلی قبیله هستند. دوشیدن شیر، مراقبت از گاوها و حمل آب به عهده آنهاست. از طرف دیگر مردان قبیله به جنگجویی و دلاوری مشهور هستند. آنها با حمل کردن نیزه ها قدرت و صلابتشان را به رخ دیگران می کشند.

پوشش ماسایی هاحکایت عجیبی دارد. هر سالی که به سن آنها افزوده می گردد حلقه ای سنگین تر به گوش و گردن خود اضافه می نمایند بنابراین وقتی پیر شوند، گردنی بلند و سوراخ گوشی بسیار گشاد پیدا خواهند داشت! این برای آنها حرمت به حساب می آید! آنها سرهای خود را از ته نیز می تراشند چراکه موهای بلند معنی خوبی برایشان ندارد.

یکی دیگر از آداب و رسوم عجیب و غریب قبیله ماسایی زمانی است که مردان و پسران قبیله می خواهند قدرت و توانمندی خود را به رخ زنان قبیله بکشند. پسران جوان و مردان قبیله یک جا جمع می شوند و آغاز به پریدن می نمایند؛ هرکس بلندتر بپرد نشانه قدرت و جذابیت بیشتر اوست.

• دریاچه نایواشا

دریاچه نایواشا در دشتی آبرفتی نهاده شده و در خارج از شهر نایواشا نهاده شده است. دریاچه نایواشا از جمله دریاچه های آب شیرین و دائمی در آفریقاست. از نظر جغرافیایی دریاچه در قسمتی از دره ریفت ولی نهاده شده است. این دریاچه کم عمق زیستگاه گونه های متفاوت گیاهی و جانوری است. از جمله بوفالوهایی که در مرداب و گل و لای غوطه ور هستند و زرافه های سرگردانی که در میان اقاقی های اطراف دریاچه قدم می زنند. غروب خورشید در این منطقه نیز بسیار تماشایی است. نایواشا در زبان ماسایی به معنی خروشان است. دریاچه نایواشا در سال 1945 و به خاطر بروز خشکسالی در آن سال خشک شد و اقریبا ناپدید شد اما حدودا 5 سال بعد مجددا دریاچه شکا گرفت و تا امروز پایدار مانده. عمق این دریاچه دربدترین شرایط گاهی به 50سانتی متر می رسد که بسیار کم است و در شرایط بارش مناسب بیشترین عمق دریاچه تا 6 متر رسیده است. آنچه که دریاچه نایواشا را جذاب می نماید فقط خود دریاچه نیست، مناظر اطراف دریاچه از خانه های مربوط به دوران استعمار کنیا گرفته تا کلبه های کاهگلی روستایی و گل های زرد و بنفش اقاقیا اطراف دریاچه از جذابیت های این دریاچه زیباست. آب دریاچه نایواشا در حال حاضر علاوه بر بارش سالیانه و جویبارهای موقتی از دو رودخانه مالوا و گیلویل تامین می گردد.

• پارک ملی ماسای مارا

این منطقه یکی از نادرترین کلکسیون های حیات وحش در دنیا است. پارک حفاظت شده ماسای مارا در جنوب غربی کنیا نهاده شده است که از نظر تنوع زیستی و تعدد جانواران کم نظیر است. پارک ملی ماسای مارا در گویش محلی مارا نامیده می گردد. گونه های حیوانی از قبیل شیر، پلنگ، بوفالو، فیل و کرگدن به وفور در این پارک دیده می گردد. در این میان نسل کرگدن های این منطقه در معرض تهدید است.

از آنجایی که ماسای مارا با پارک ملی سرنگتی در تانزانیا همسایه است، بین ماه های جولای تا اکتبر، گونه های مختلف پرندگان، گربه سانان، زرافه ها، آهو و همچنین بوفالوهای وحشی از پارک سرنگتی به داخل پارک ماسایی مهاجرت می نمایند. تصاویری که سوژه بسیاری از مستند های حیات وحش هستند و زندگی اسرارآمیز حیوانات را به نمایش می کشند. کمپ های زیادی در این منطقه برای استقرار گردشگران وجود دارد.

• نایروبی، پایتخت کنیا

نایروبی کجاست؟ نایروبی پایتخت کنیا در سال 1907 به عنوان پایتخت کنیا اعلام شد. در کنار شهر نایروبی رودخانه ای به همین نام نهاده شده است. نایروبی با حدود 4 میلیون جمعیت، پرجمعیت ترین شهر شرق آفریقاست. نایروبی علاوه بر اینکه پایتخت کنیا و مهمترین شهر این کشور محسوب می گردد یکی از شهرهای مهم برای قاره آفریقاست که از مراکز اصلی سیاسی، اجتماعی و مالی در این قاره محسوب می گردد. این شهر چند ملیتی دارای فرهنگ ها و اقوام متعدد است. بیشتر بخش های نایروبی را فضای سبز و پوشش متراکم گیاهی فرا گرفته است. این شهر در مجاورت گسل عظیم دره نهاده شده است؛ بنابراین گاهی در این شهر زلزله ها و تکان هایی رخ می دهد. یکی از شاخص ترین پدیده های جغرافیایی این منطقه تپه های انگونگ است. کوه های معروف کنیا در شمال نایروبی و کلیمانجارو در جنوب شرق نایروبی نهاده شده است. از آنجائی که نایروبی در نزدیکی خط استوا نهاده شده است، تفاوت فصول در آنجا کم است. از جاذبه های مشهور نایروبی، پارک ملی نایروبی است. پارک ملی نایروبی تنها منطقه حفاظت شده شکار در طبیعت است و در حاشیه شهری در این ابعاد و وسعت نهاده شده است. موزه های نایروبی نیز تماشایی است، موزه راه آهن نایروبی و موزه ملی کنیا از معروف ترین موزه های نایروبی هستند. اگر راهی این دیار بودید، رفتن به بازار صنایع دستی آن را از دست ندهید. جایی که می توان دست ساخته های مردمان آفریقایی را به عنوان سوغات کنیا به یادگار بخرید.

• کوه کنیا

دومین کوه بلند قاره آفریقا کوه کنیا است که در سال 1997 در فهرست میراث دنیای یونسکو نهاده شد. این کوه، یک آتشفشان چینه ای و خاموش است. از مهمترین قله های آن می توان باتیات، نلیون و پوینت لنانا را نام برد. دامنه های پایینی این کوه بسیار حاصلخیز است. در پارک ملی کوه کنیا شماری از جانوارن عظیم مانند فیل، بوفالو، کرگدن سیاه و پلنگ یافت می گردد.

• دره ریفت rift valley دیدنی های کنیا

ریفت ولی در واقع منطقه ای است که از لبنان تا موزامبیک کشده شده است و بیشترین مساحت آن در کنیا نهاده شده است. ریفت ولی قاره آفریقا را به دو نیم تقسیم می نماید. در ریفت ولی می توانید بهترین جاذبه ها از جمله کوه ها و دریاچه های جذابی را ببینید. از ویژگی های دیگر ریفت ولی عظیم Great Rift valley می توان به آتشفشان ها، چشمه های آب گرم، دریاچه ها و آبفشان ها اشاره نمود. دره زیفت حدود 700 کیلومتر با نایروبی، پایتخت کنیا فاصله دارد. در قسمت جنوبی دره ریفت رودها و دریاچه بسیاری مانند نایواشا، الیمنتایتا، بارینگو، باگوریا و... نهاده شده است. دریاچه باگوریا در ریفت ولی محل زندگی فلامینگوهاست.

• خط استوا

خط فرضی که کره زمین را به دو بخش نیم کره شمالی و جوبی تقسیم می نماید استوا نامیده می گردد. در آفریقا این خط نیز از کنیا رد می گردد.

• پارک ملی دروازه جهنم

پارک ملی دروازه جهنم یا جهنم گیت در ورودی این پارک دالان ها و شکاف های صخره ای زیبا و عجیبی وجود دارد که در بیشتر مسیرهای آنها آب در جریان است. در این پارک گونه های متفاوت جانوری نیز وجود دارد مانند بوفالو، گورخر، گاو وحشی و آهو. شما با بازدید از دیواره های قرمز رنگ NJOROWA به وجد می آیید. شکاف باریکی که در این پارک وجود دارد علت شهرت پارک ملی دروازه جهنم است.

آب و هوای کنیا چطور است؟

کشور کنیا معمولا در تمام طول سال آب و هوای خوبی دارد. مناطق مرکزی، شمال و شمال شرقی کنیا آب و هوای خشک و گرم دارند، اما مناطق ساحلی کنیا که در مجاورت اقیانوس هند نهاده شده است دارای آب و هوایی مرطوب و معتدل است. یکی از دلایل خشکی قسمت های شمال و شمال شرقی کنیا عبور خط استوا از آن است. قسمت های مرتفع تر در کنیا آب و هوای خنک تری دارند و بارندگی در آنها بیشتر است. گرمترین دوره در کنیا از فوریه تا مارچ و سردترین دوره از ژوئیه تا آگوست است. مهاجرت سالانه در ماسای مارا، کنیا، بین ژوئیه و سپتامبر اتفاق می افتد؛ میلیون ها جانور وحشی در آن کوچ می نمایند و این رویداد در میان مستندسازانِ حیات وحش بسیار محبوب است.

فرهنگ کنیا

فرهنگ در کنیا؛ کنیا کشوری با فرهنگ ها و مذاهب متفاوت است. نرخ باسوادی در کنیا حدود 70% است. برخی از مردم کنیا به دنبال مدرنیته سبک زندگی خود را تغییر داده اند و برخی دیگر پای بند به رسم و رسوم اجدادی خود مانده اند. در کنیا هنوز حدود 40 قبیله وجود دارد. اقوام بازمانده از گذشته هنوز همانند اجداد خود لباس می پوشند و زندگی می نمایند. مانند قبیله ماسایی که بالاتر درباره آنها شرح دادیم.همین آداب و رسوم عجیب و غریب در میان مردم کنیا سبب شده گردشگران بیشتر جذب این کشور شوند. کنیا در حال کوشش برای طراحی لباس ملی است که معرف این کشور و در برگیرنده خواست قبایل و فرهنگ های مختلف کنیا باشد. کیتگ، یک پارچه کتانی را که از رنگ های مختلف بافته شده و قلاب دوزی های سنگین دارد، بعنوان لباس آفریقایی پذیرفته. این لباس در بسیاری از کشورهای آفریقایی، بعنوان لباس رسمی در جشن ها و مراسم استفاده می گردد.