چرا بعضی افراد ترس بیشتری دارند؟ - وبلاگ دوست

به گزارش وبلاگ دوست، محققان دریافتند که بیشتر نورون های CGRP زمانی که موش با صداها، مزه ها، بوها، احساسات و نشانه های بصری تهدید آمیز روبرو می گردد، فعالیت خود را افزایش داده و نورون ها به شدت به محرک های کنترل پاسخ نمی دهند.

شاید شنیده باشید که گاهی اوقات گفته می گردد که می توانید بوی ترس را حس کنید، در حالی که در حقیقت سیگنال هایی که ترس ایجاد می نمایند اغلب چند حسی هستند.

یک مطالعه تازه شواهد قوی از دو مدار غیر همپوشانی ارائه نموده است که با هم کار می نمایند تا ترس را در مغز ما ایجاد نمایند. تیم محققین دریافتند که نورون هایی که از مولکولی به نام پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) استفاده می نمایند، نقش مهمی در این فرآیند دارند که ترس را در بخش مرکز ترس و در آمیگدال مغز به وجود می آورد.

محققان با آزمایش فرضیه خود بر روی موش های اصلاح شده ژنتیکی، دو جمعیت متمایز از این نورون های CGRP را در ساقه مغز و تالاموس یافتند که به آمیگدال حیوان متصل می شوند. نورون های انسانی نیز CGRP را بیان می نمایند، بنابراین ممکن است این مدار در شرایطی مانند میگرن، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال اوتیسم درگیر باشد.

محققان یک دستگاه کوچک برای تصویربرداری از کلسیم به نام مینیسکوپ در موش ها تعبیه کردند که به دانشمندان اجازه می دهد تا فعالیت نورون های CGRP را در حالی که موش آزادانه در حال پرسه زدن است، ردیابی نمایند.

سپس موش ها با محرک های تهدید آمیز از جمله یک شوک کوچک، صدای انفجار، شبیه سازی پرواز یک پرنده شکاری و ایجاد بوی روباه با پنبه آغشته به مدفوع این حیوان، روبرو شدند. در این مطالعات دانشمندان فعالیت 160 نورون CGRP را ثبت کردند.

محققان دریافتند که بیشتر نورون های CGRP زمانی که موش با صداها، مزه ها، بوها، احساسات و نشانه های بصری تهدید آمیز روبرو می گردد، فعالیت خود را افزایش داده و نورون ها به شدت به محرک های کنترل پاسخ نمی دهند.

سونگ هان (Sung Han) عصب بیولوژیست در موسسه مطالعات بیولوژیکی سالک در کالیفرنیا می گوید: راستا مغزی که ما کشف کردیم مانند یک سیستم هشدار مرکزی عمل می نماید. ما هیجان زده بودیم که متوجه شدیم نورون های CGRP به وسیله نشانه های حسی منفی شامل پنج حواس بینایی، صدا، چشایی، بویایی و لامسه فعال می شوند.

با این یافته ها محققان می خواستند تأیید نمایند که این نورون های CGRP برای درک تهدید چندحسی مورد احتیاج هستند. به عبارت دیگر، نورون های دیگر همان واکنش ترس را ایجاد نمی کردند؛ بنابراین محققان در موش ها، نورون های CGRP را خاموش کردند و آزمایش را دوباره انجام دادند تا ببینند آیا حیوانات همچنان همان الگوی رفتار ترس را در پاسخ به محرک های ترسناک نشان می دهند یا خیر.

پژوهشگران دریافتند موش هایی که این نورون ها را خاموش نموده بودند، به طور قابل توجهی کمتر به شوک الکتریکی پا یا صدا های بلند پاسخ می دادند. به گفته دانشمندان، این نتایج نشان می دهد که نورون های CGRPSPFp و CGRPPBel برای میانجیگری پاسخ های رفتاری به مجموعه های مختلف تهدیدات چندحسی مورد احتیاج هستند.

محققان نتیجه می گیرند که همگرایی همه این سیگنال های تهدید آمیز در یک ناحیه واحد از مغز، ممکن است به حیوانات یاری کند تصمیم گیری را تسهیل نمایند و اگر همین مدار عصبی CGRP در انسان یافت گردد، ممکن است به درمان شرایط پزشکی مانند میگرن یاری کند.

توضیح کامل این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Cell Reports منتشر شده است.

منبع: سیناپرس