فوتچل در کینچاه مهم تر از جام جهانی!
به گزارش وبلاگ دوست، جام فوتچل یا همان فوتبال در شالیزار که هر ساله در روستای کینچاه استان گیلان برگزار می گردد، نگاه های زیادی را به خودش جلب نموده است، روستایی که مردمش با کمترین امکانات یک بازی پرنشاط برگزار می نمایند.
به گزارش وبلاگ دوست و به نقل از جوان آنلاین، جام فوتچل یا همان فوتبال در شالیزار که هر ساله در روستای کینچاه استان گیلان برگزار می گردد، نگاه های زیادی را به خودش جلب نموده است، روستایی که مردمش با کمترین امکانات یک بازی پرنشاط برگزار می نمایند.
عکس های فوتبال در شالیزارهایی پر از گل و فوتبالیست هایی که سر تا پای شان گلی و خیس است از پربازدیدترین عکس های خبرگزاری ها و شبکه های اجتماعی این چند روزه بوده است. یک فوتبال متفاوت از انواع مسابقاتی که تا امروز دیده اید، هرچند در داخل کشور یا حتی داخل استان کمتر مسئولی به این پدیده جذاب اهمیت داده است، اما آوازه بچه های روستای کینچاه در آستانه اشرفیه استان گیلان جهانی شده است. یک روستای 155 خانواری که اواخر اردیبهشت هر سال میزبان یک جام فوتبال هیجان انگیز است؛ فوتبال در شالیزار که به آن لقب فوتچل داده اند، ترکیبی از کلمه فوتبال و چل که در زبان محلی گیلانی به معنی گل قاطی با آب است. کینچاه، مهد فوتچل است، یک مسابقه تماشایی که این روستای کوچک در گیلان را در روزهای آخر اردیبهشت مشهورتر از همواره می نماید و هر ساله جام فوتچل یادواره شهدای کینچاه و شهدای مدافع حرم آستانه اشرفیه برگزار می گردد. رقابت هایی که سال جاری از 28 اردیبهشت با حضور 11 تیم، پنجمین دوره آن آغاز شده است و امروز با معرفی قهرمان پفراینده اش آن بسته می گردد.
جامی برای نشاط جوانان روستا
جام فوتچل یا همان فوتبال شالیزار از پنج سال پیش کلید خورد، جامی که حسن لفوتی، سرپرست و مسئول برگزاری مسابقات در گفت وگو با جوان شکل گیری آن را اینطور روایت می نماید: پنج سال پیش بود که با جوانان روستا که بیشتر فوتبالیست بودند، نشستیم و صحبت کردیم برای اینکه قبل از آغاز فصل نشا در شالیزارها برای اینکه یک نشاطی ایجاد کنیم چه اقدامی انجام دهیم. این همفکری سبب شد در نهایت تصمیم بگیریم که مسابقات فوتبال در شالیزار را پایه ریزی کنیم و سال 96 اولین دوره آن برگزار گردید تا این مسابقات در سنت گیلان بماند. سال اول با چهار تیم مسابقات را برگزار کردیم. دوره اول یک تست بود که ببینیم می گردد در شالیزار مسابقه برگزار کرد و بچه ها آمادگی دارند یا نه و آیا جذاب هست یا نه.
جذابیت بالای مسابقات باعث استقبال بیشتر می گردد، به طوری که به گفته لفوتی در دومین دوره تعداد تیم ها دو برابر می گردد: سال اول که این مسابقات برگزار گردید، خیلی از روستاهای اطراف استقبال کردند و سبب شد دوره دوم مسابقات را با هشت تیم برگزار کنیم و آمار تیم های شرکت نماینده دو برابر شد. بچه هایی که بازی می نمایند از خود روستا هستند و در دوره های دیگر از آستانه اشرفیه و لشت نشا هم برای بازی آمدند.
شبیه فوتبال ساحلی
بازی در شالیزارها که پر از آب و گل هستند، سختی های خودش را دارد که فوتچل را سخت تر از فوتبال های دیگر نموده است. علی تاواتا که به عنوان دروازه بان بازی می نماید و عضو هیئت برگزار نماینده نیز هست در گفت وگو با جوان به سختی های آن اشاره می نماید: یک بازی خیلی سخت و در عین حال قدرتی و فنی است و چیزی شبیه به فوتبال ساحلی است. حرکت دادن توپ در گل کار سختی است که باعث می گردد بازیکنانی که از نظر فنی سطح بالایی دارند و از قدرت بدنی زیادی برخوردارند، بازی نمایند.
به گفته تاواتا، فوتچل برای بچه های کینچاه از جام جهانی هم مهم تر است: این ورزشی است که در خون بچه های روستای کینچاه است و قبل از اینکه برای این بازی قانونگذاری و یک جام برگزار کنیم، بچه ها از کوچکی بازی می نموده اند. اینجا مثل شهر نیست و بچه ها در مزرعه عظیم شده اند و در مزرعه هم کار می نمایند و هم بازی، به همین خاطر بازی در گل یک چیز عادی است. برای بچه های کینچاه، فوتچل حتی از جام جهانی هم مهم تر است و هر سال منتظرند که موعد برگزاری جام برسد و بازی نمایند.
به گفته این عضو هیئت برگزار نماینده مسابقات، قوانین این بازی تقریباً مانند فوتبال ساحلی است: هر تیم پنج نفر ثابت و سه یار ذخیره دارد و دو داور بازی را قضاوت می نمایند که از ساکنان روستا هستند. بازی در یک زمین شالیزار که افراد روستا به برگزارنماینده ها امانت می دهند و ابعاد آن 25 در 40 متر است، برگزار می گردد. بازی در دو تایم 15 دقیقه ای مفید برگزار می گردد، تعویض ها آزاد است و قوانین آن تقریباً شبیه فوتبال ساحلی است.
لفوتی هم از الگوبرداری از مسابقات فوتچل و گسترش آن در سایر شهرها و استان خبر می دهد: هم در ساری از این مسابقات الگوبرداری نموده اند و برگزار می گردد و هم در شیراز. همچنین از تیم روستای ما کینچاه هم دعوت نموده اند که به آنجا برویم و در شالیزارهایی که در آن مناطق وجود دارد بازی کنیم، اما با توجه به نداشتن امکانات اقتصادی برای عدم حضورمان معذرت خواهی کردیم.
توجه خارجی ها، بی توجهی داخلی ها
سال جاری در شرایطی پنجمین دوره فوتبال در شالیزار برگزار گردید که به گفته مسئولان برگزارنماینده، بازتاب آن در داخل و خارج از کشور کاملاً برعکس بوده است. لفوتی که عضو شورای محله روستای کینچاه هم هست با اشاره به توجه شبکه های خارجی از بی مهری مسئولان و صداوسیما در بازتاب این رقابت متفاوت انتقاد کرد: سال گذشته شبکه های خارجی آمدند و گزارش تهیه کردند و بازتاب خوبی هم داشت. در آلمان و قطر نیز مستندی در این باره پخش شد، اما در استان گیلان و شهرستان به این مسابقات بها نمی دهند، آن هم بازی هایی که واقعاً شاد است و تماشاچی لذت می برد و بچه ها هم با عشق بازی می نمایند و تا زانو توی گل می فرایند و حتی در آب برگردان می زنند. صداوسیما می آید گزارش 5 تا 10 دقیقه ای می گیرد و می رود، اما در قطر یک ساعت و نیم مستند درباره این مسابقه از آغاز تدارک تا سرانجام آن پخش می نمایند، ولی اینجا در ایران، حتی شبکه استانی گیلان هم این مسابقات را پخش نمی نماید.
سرپرست و مسئول برگزاری مسابقات از بی توجهی مسئولان هم دل پری دارد: اسپانسرها متأسفانه استقبال نمی نمایند و هزینه جوایز را در روستا از افراد مختلف می گیریم. به هر حال جوانانی که در این گل بازی می نمایند و اذیت می شوند با در نظر دریافت جایزه یک انگیزه ای پیدا می نمایند و این سبب می گردد سال آینده تیم های بیشتری بیایند. امکان افزایش 20 تیم وجود دارد، اما امکانات کافی نداریم. مسئولان هیئت فوتبال استان گیلان و حتی هیئت فوتبال شهرستان آستانه اشرفیه حالی هم از ما نمی پرسند. هیچ کس هیچ حمایتی از ما ننموده است، انتظار داریم که از این مسابقه پرنشاط حمایت نمایند تا آن را در سطح شهرستان، استان و کشور برگزار کنیم و مسابقه ای را که جهانی شده در سطح کشور هم معرفی و حتی بتوانیم لیگ برگزار کنیم.
منبع: خبرگزاری تسنیم